Iedereen heeft voor zichzelf, zoals voorzien in de wet op de patiëntenrechten, inspraak bij medische beslissingen en behandelingen. Zo heeft iedere bewoner bv. het recht om behandelingen te weigeren, indien hij goed ingelicht is over de mogelijke gevolgen en voor- en nadelen.

Dit is ook zo wanneer iemand in het woonzorghuis komt wonen. Hij heeft inspraak in wat hij in de zorg nog belangrijk vindt, welke behandelingen hij nog wel of niet meer wenst, in welke situaties hij nog naar het ziekenhuis wenst te gaan,… Uiteraard verloopt dit in overleg met de huisarts en het team, binnen wat medisch nog haalbaar is.

Wanneer de bewoner zelf niet meer in staat is om beslissingen te nemen over zijn (medische) zorg bespreken we dit samen met de huisarts en met de familie (vertegenwoordiger). Voor de familie, de huisarts en het team is het echter niet gemakkelijk om beslissingen in de naam van de bewoner te nemen wanneer er hierover nooit gesproken is en men niet weet wat de bewoner wel of niet wenst. Het nadenken over en het nemen van beslissingen over toekomstige medische zorg en behandelingen noemt men vroegtijdige zorgplanning. Vroegtijdig betekent erover nadenken voor het nodig is, voor de bewoner in een situatie komt waarin hij niet meer zelf kan beslissen. Vroegtijdige zorgplanning geeft de mogelijkheid om in een open dialoog met de huisarts en (indien u dit wenst) met de familie keuzes en wensen in verband met de zorg aan het einde van het leven te bespreken. De bewoner geeft hierbij aan wat hij belangrijk zou vinden, hoe hij kijkt naar een eventuele ziekenhuisopname, welke verwachtingen hij nog heeft van behandelingen,…

Al deze informatie maakt het voor uw huisarts, uw familie en het team makkelijker om beslissingen in de zorg te nemen wanneer u dat zelf niet meer kan.