Getuigenissen
Geen enkele ervaring heeft zoveel waarde als die van de medewerker, de familie, de bewoner zelf. Want wie kan immers beter vertellen over het leven in Sint Bernardus als de ervaringsdeskundigen.
Wil je graag een bijdrage leveren aan deze pagina? Stuur ons dan een berichtje.
Amaryllis, kleindochter van Paula De Koninck
Graag wil ik jullie nog eens expliciet bedanken voor de menselijke, warme, zorgvuldige zorg die jullie de laatste weken aan mijn grootmoeder, Paula De Koninck, hebben gegeven.
11 April 2022 konden we haar eindelijk weghalen uit het ziekenhuis, en brachten we haar naar St Bernardus voor kortverblijf. Het contrast met hoe warm en liefdevol en vooral met hoeveel respect en waardigheid ze werd behandeld kon niet groter zijn. Het deed ons zoveel deugd om te zien dat ze stilletjes aan er terug bovenop kwam, na 10 dagen isolatie. Ze kwam letterlijk en figuurlijk terug tot leven. Ze was helder. Ze kon terug gesprekken voeren met ons. We hadden nog veel mooie momenten samen. Omdat ze terug omarmd was door liefde en warmte. Omdat wij terug bij haar konden (en mochten) zijn, zonder beperkingen. Omdat jullie haar zo warm onthaalden en haar met waardigheid behandelden.
Bij aankomst werden we meteen goed ontvangen en begeleid door sociale werkster Nathalie. Ingrid, van de afdeling Kouter, kwam ook meteen mee helpen. Ze luisterde met aandacht naar ons verhaal en ging zorgvuldig na of de voorgeschreven medicatie wel klopte, en kwam terecht uit op een fout die gemaakt was in het ziekenhuis. Ze leefde ook mee hoe het een heftig proces was geweest voor ons.
Meerdere verpleegkundigen en zorgkundigen behandelden haar de komende 15 dagen met veel warmte en menselijkheid. Wat mij opviel was hoe jullie vooral aan haar vroegen wat ze wou & wat ze nodig had, en niet aan mij. Een voorbeeld van hoe het zou moeten zijn: een persoon, hoe oud of hoe zorgbehoevend ze ook zijn, met waardigheid behandelen, en met veel respect voor de persoon, voor hun autonomie en zelfredzaamheid. Jullie vroegen aan haar wat ze op haar boterham wou & hoe ze haar koffie dronk. Jullie vroegen aan haar of ze het bed-frame omhoog wou of niet. Jullie waren vriendelijk en rustig. De warme en liefdevolle zorg voelde je gewoon in alles wat jullie deden.
De laatste dagen zat ze op de afdeling Zonneveld. De verpleging en Dr. Bloeme waren enorm professioneel en zorgzaam. Jullie luisterden met aandacht naar al onze zorgen, twijfels en vragen. En gaven ook antwoorden wanneer nodig. Ik had het gevoel dag en nacht bij jullie terecht konden. Toen we afscheid hebben genomen, kregen we veel steun, medeleven en ruimte. En hoe mooi is het wel niet als meerdere verpleegkundigen van de afdeling zeiden: “Jammer dat we niet nog wat tijd hebben gekregen om haar nog beter te leren kennen.” Dat is pas oprechte interesse en oprechte zorg voor je bewoners. Het was een heel straffe dame, die ook dankbaar was voor jullie goede zorg. En geloof
me, haar lat lag altijd heel hoog (ze was verpleegkundige in de oorlog), dus jullie doen jullie werk enorm goed 🙂
Het is dankzij jullie dat ze er terug wat bovenop is gekomen, en nog met veel smaak lekkere maaltijden heeft gegeten. Het is dankzij jullie dat ik nog met haar in de cafetaria iets kon gaan drinken en nog gesprekken heb kunnen voeren. Het is dankzij jullie dat wij haar nog 15 dagen elke dag hebben kunnen zien. Zonder beperkingen. Het is dankzij jullie dat ze met waardigheid en menselijkheid is kunnen vertrekken. Het is vooral dankzij jullie dat wij nog heel mooie afscheid hebben kunnen nemen. En dat zal ik voor altijd koesteren en dankbaar voor zijn. Nog eens een oprechte dank je wel.
Amaryllis, kleindochter van Paula De Koninck.
Onze andere troeven